തിരുത്ത് ..

ക്ഷമിച്ചു തിരുത്താം 
തിരുത്തിയാല്‍ തുടരാം 
തുടരാതെ കാക്കാം 
തിരുത്തിയ തെറ്റുകള്‍ 

 _ jithu _
Venmenad

മൗനം .... വാചാലം !!!

മൗനം വാചാലമെന്നാരു ചൊല്ലി..

മുറിവേറ്റ കിളിയോ മൗനിയാ മുനിയോ 

മറന്ന വാക്കുകള്‍ പൊട്ടിക്കരഞ്ഞ നാള്‍ 

മനം നൊന്തു പാടിയ രമണനോ രാമനോ 

ജരവീണ ചുമല്‍പൊട്ടി നിണമൊഴുകി

യതറിഞ്ഞിട്ടുമറിയാതെ നുകമേന്തി 

തളര്‍ന്ന നേരം -കണ്ണടച്ചോരെന്‍ 

സന്തതിയൊ ഈ താതന്റെ കണ്‍കളോ 

പുന്നാരപൈതലിന്‍ ഒട്ടിയ വയറില്‍ 

മറന്നോരമ്മതന്‍ മാനമോ മൗനമോ

പാഞ്ചാലി, നിന്നുടെ ആടകള്‍ ഉലയവേ 

യുധിഷ്ഠിരന്‍ തന്നുടെ മൗനമോ വാക്കോ..

മൗനം വാചാലമെന്നാരു ചൊല്ലി 

ഉറക്കെ പറയുക മൗനം വെടിയുക 

ചൊല്ലി കളയുക ചൊല്ലേണ്ടതൊക്കെയും 

നാളെയൊരു നാള്‍ നോവാതിരിക്കാന്‍ 

നാളെയൊരു നാള്‍ നോവാതിരിക്കാന്‍ ........!!!!

ജിത്തു

വെന്മേനാട്

കര്‍ഷകന്‍

കാട് കയറി കര്‍ഷകനാകണം
കല്ല്‌ വെട്ടി കൃഷിയിറക്കണം
അതിരു തീര്‍ത്തെന്റെതാക്കണം
ആയിരം കാതം സ്വന്തമാക്കണം

മണ്ണ് മാന്തി വയല്‍ നികത്തണം
മകന്‍ പോല്‍ മണ്ണിനെ പൂജിച്ച
മരമണ്ടകൂട്ടത്തെയവരുടെ ചിന്തയെ
മണ്ണിനടിയില്‍ വേരോടെ മൂടണം

കാട് വെട്ടി കല്ലെടുത്തു
കൊടും കാട്ടിനുള്ളിലെ മണ്ണെടുത്ത്
കൊട്ടാരം തീര്‍ത്തു  കൃഷിയിറക്കണം
കര്‍ഷകനെന്ന് കണ്ണിറുക്കി പറയണം

കറുത്ത കൈകളാല്‍ കാശ് കൊയ്യണം
കൊയ്ത കാശില്‍ ദൈവം മയങ്ങണം
കൊതിപൂണ്ട കണ്ണാല്‍ മനുഷ്യദൈവങ്ങള്‍
കുഞാടിന്‍ കൈകളില്‍ ആയുധം നല്‍കണം

കസ്തൂരിഗന്ധം പേറി മണ്ണിന്‍മക്കള്‍
കാടിന്റെ മനമേറ്റു പാടവേ
കഴുത്തറുക്കുവാന്‍ ഇടനെഞ്ച് പിളരുവാന്‍
കുഞ്ഞാടിന്‍ കൈയില്‍ ആയുധം നല്‍കണം

കാട് കത്തണം നാട് കത്തണം
അതിരു മാന്തി കാടായകാടൊക്കെ
അരവയറിനൊരുത്തരം തേടുമാ
കര്‍ഷകപരിശകളുടെ കഴുത്തില്‍ കെട്ടണം

 _ജിത്തു_
വെന്മേനാട്

തെമ്മാടി

തെറ്റ് തെറ്റെന്നു കണ്ട തെറ്റിന്
ചൂഴ്ന്നെടുക്കാം എന്റെ കണ്ണുകള്‍
നേര് നേരെന്നു ചൊന്ന തെറ്റിനു
പിഴുതെടുക്കാം എന്‍റെ ജിഹ്വകം
ദുഷിച്ച വാക്കുകള്‍ കേട്ട തെറ്റിനു
അടച്ചു വെക്കാം നിനക്കെന്റെ കര്‍ണ്ണവും

കഴിയില്ലയാര്‍ക്കും നിനക്ക് പോലും
തന്തോന്നിയെന്‍ ഹൃദയം തിരുത്തുവാന്‍
കണ്ട കാഴ്ചകള്‍ മായയെന്നോതുവാന്‍
ചൊന്ന വാക്കുകള്‍ കുരുതി കൊടുക്കുവാന്‍
കേട്ടതൊക്കെയും ഇല്ലയെന്നോതുവാന്‍
കുറിച്ച വാക്കുകള്‍ മായ്ചെഴുതുവാന്‍

ഭ്രാന്തനെന്നാരൊക്കെ വിളിച്ചാലും
തെമ്മാടിയെന്നാരു മൊഴിഞ്ഞാലും
ഉറക്കെയലറും കണ്ണടക്കാതെ കാണും
ഹൃത്തിന്‍ വാക്കുകള്‍ കണ്ണിന്‍ ശരികള്‍

എങ്കിലുമറിയുക ശരിയുമൊരുനാള്‍
തെറ്റെന്നു തോന്നിയാല്‍
എറിഞ്ഞ വാക്കുകള്‍ വഴുതിയെന്നാല്‍
മനസ്സറിഞ്ഞൊരു മാപ്പ് ചൊല്ലുവാന്‍
മടിയില്ല തെല്ലും
ഇല്ല
മടിയില്ല തെല്ലും....!!!

   _Jithu_
 Venmenad

കാത്തിരുപ്പ്

വാസന്തം കാത്തു നില്‍പ്പു
നീരു വറ്റിയ മണലില്‍
പുലരി തേടും രാവി നൊ പ്പമീ
ഇലപൊഴിഞ്ഞ ശിഖരവും .............

തെളിനീരിന്‍ കുടവുമായ്‌
തെന്നല്‍ ഒഴുകി വന്നീടും
താരാട്ട് പാട്ടുമായവന്‍
തരളിതനാം കാമുകനാകും

നിശാഗന്ധിതന്‍ ഗന്ധമേറി
നീര്‍മണി തുള്ളി പുണര്‍ന്നീടും
മേനിയാകെ പൂ തളിര്‍ക്കും
തനുരുഹം ദലം ചിരിച്ചീടും .

മൂളിപാട്ടു പാടി വരും
മധുപങ്ങള്‍ വരിവരിയായ്‌
മലരിതളില്‍ നിറമേകാന്‍
മലനാട്ടിന്‍ ശലഭങ്ങള്‍
മധുരക്കനി തിന്നീടാന്‍
മതിമറന്നാടിടാന്‍
പറവകള്‍ ഒരായിരമായ്‌
പല നാട്ടില്‍ നിന്നെത്തും...............

 _jithu_
Venmenad

ജീവന്‍

ഒഴുകിയൊലിക്കട്ടെ രക്തം....
പടരട്ടെ എന്‍ പാദങ്ങളില്‍
കറ മായാതെ കിടക്കണം
നാളെ,
എന്‍ നിണവുമിതുപോല്‍
പടരവെ ഒത്തു നോക്കുവാന്‍ ....
രക്തത്തിന്‍ ചുവപ്പും
മെന്‍ ജീവന്റെ തുടിപ്പും.........

  _Jithu_
Venmenad

അച്ഛന്‍

സ്വപ്നങ്ങള്‍ കണ്ടുണരാതെ
കനവുകളില്‍ നിറം ചാര്‍ത്തി
ഉറങ്ങീടുക പൊന്‍ മകളെ
അച്ഛനുണ്ടിവിടു,റങ്ങാതെ....

പറന്നുയരുക കിളി മകളെ.
കുഞ്ഞിളം ചിറകാലെ
തളരാതെന്‍ പൊന്നെ
അച്ഛനുണ്ടിവിടതു നീ, മറക്കാതെ...

പതറാതെന്‍ ഉണ്ണി,
വിഷപ്പല്ലുകള്‍ ചിരിയ്ക്കുമ്പോള്‍
തകര്‍ത്തീടുക മതില്‍ കെട്ടുകള്‍
കീറീടുകാ മുഖം മൂടികള്‍
ഞാനുണ്ട് കൂടെ,
നീയൊരുനാളും ഭയക്കാതെ

തുറന്നീടെണം അകകണ്ണുകള്‍
കലികാലമതോര്‍ക്കേണം
മുറുകെ നീ പിടിച്ചീടുക
ഈയച്ഛന്‍റെ ചുമലില്‍

മയങ്ങീടുക മടിയാതെ
നിന്നച്ഛനുണ്ടിവിടു,റങ്ങാതെ..
നിന്നച്ഛനുണ്ടിവിടു,റങ്ങാതെ.............

  _Jithu_
Venmenad

ദേശാടനക്കിളി

വരിക,യെന്‍ വിഹായസ്സിന്‍ കൂട്ടുകാരെ,

ചിരി തൂകി കളി ചൊലീ എങ്ങു പോകൂ .!

അതിരില്ലാ ദേശത്തെ കാഴ്ചകളൊക്കെയും
ദേശാടനക്കിളി, നീ ചോല്ലുകില്ലേ....!!

മാമല മേടും, മയിലാടും കുന്നും,
മണല്‍ പരപ്പും പിന്നെയാ, മാരിവില്ലും.....
മന്ദാര മലരും മധുരക്കനിയും 
മലയാളി പെണ്ണിന്റെ പുഞ്ചിരിയും.........

പൂനിലാവമ്പിളി പോന്നാമ്പല്‍ പൂവും
പാര്‍വത രാജന്‍ ,പടിഞ്ഞാറന്‍ കാറ്റും,
മവന്‍ കട്ടെടു,ത്തോരെന്‍ പൂമഴയും.
കണ്ടെങ്കില്‍ ചൊല്ലുക, നീ കണ്ട കാഴ്ചകള്‍ ....

നല്‍കാം എന്നുടെ, നിറമോലും സ്വപ്നങ്ങള്‍
നിന്‍, വെന്മേനിയില്‍ ചാര്‍ത്തി, യലങ്കരിയ്ക്കാന്‍ .... 
കൊതിയേറെ, കേള്‍ക്കുവാന്‍
നിറമേറും കാഴ്ചകള്‍ , 
പുന്നാര പൈങ്കിളി ചൊല്ലു വേഗം........!!!!

  _jithu_
Venmenad

ധര്‍മ്മം..

നിറഞ്ഞ കീശയില്‍ നൂറുമോരായിരം
നെടുകെ പരതിയാ കടലാസ്സു കെട്ടില്‍
ഒളിച്ചിരിയ്ക്കും ഓട്ട കാലണ
കണ്ടെടുതോരാ സന്തോഷത്താല്‍
ചിര്ച്ചു പിന്നെ നല്‍കി " ദാനം "
തിരിച്ചു ഞാനൊരുറ്റത്തോടെ
ചൊല്ലി
കാണുക യിതു താന്‍ "ധര്‍മ്മം.."

  -Jithu-
Venmenad