രാമന്‍ ( ഒരു പ്രവാസി..)

മണ്ണിന്റെ ആഴത്തില്‍ ജീവന്റെ പൊരുള്‍

തേടിയലയുന്ന ജന്മങ്ങള്‍.......

പൊള്ളുന്ന പാദങ്ങള്‍,

പുകയുന്ന ചിന്തകള്‍....

പ്രാണന്റെ പാതിയാം സീതയെ..കൂടാതെ..

കാനനം പൂകുന്നു അഭിനവ രഘുരാമന്‍ ...

തകരുന്ന നെഞ്ചകം -അണകെട്ടി തടയുന്നു ..

നിസംഗിയാം നയനവും..മൌനിയായധരവും

പോകയായ്  പ്രിയ സഖീ ,സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ പുല്‍കുവാന്‍..

അതുനിനക്കെകുവാന്‍ ..

അധരങ്ങളൊരു നാളും വിതുംബാതിരിക്കാന്‍ മമ  സഖീ

നിനക്കെകാം  അധരത്തില്‍ ഒരു മുത്തം .

കാനന പാതയില്‍ വിരിയിട്ട കല്മെത്ത നല്‍കിയ വേദന-

യതില്‍  പൊടിയുന്ന  നിണവും,

അറിയുന്നോ ഭരത നീയതിന്‍  നൊമ്പരം ...

അതിമോഹിയാം മാനസം ചൊല്ലുന്നു -മൌനമായ്...

"പിന്തിരിഞ്ഞോരിക്കലും നോക്കാതിരിക്ക.. 

 ഇടറുന്ന പാദങ്ങള്‍  മുന്നോട്ടു മുന്നോട്ടു...... "

കൊഴിയുന്ന സന്ധ്യയില്‍ വളരുന്ന മോഹവും ...അകലുന്ന ലക്ഷ്യവും ...

ചോരുവതറിയാതെ വാരുന്നു കൈകളും

പകല്‍മാഞ്ഞിരുള്‍ വന്നു വനവാസം കഴിയാറായ്....

മടങ്ങുന്ന രാമാ നിനക്കിനിയെന്തുണ്ട് ...???

വളരുന്ന മേദസ്സും ധമനികള്‍ നിറയുന്ന മധുരവും

ജീവനെ പകുത്തു നീ നേടിയ സൗധവും

പൊട്ടിചിരിക്കുവതാരെ -നിന്നെയെന്നറിക നീ,

പാദുകം പൂജിച്ച ഭരതനിന്നെവിടെ..? 

സ്വപ്നം മറന്ന വൈദേഹിയുമെവിടെ..?

നിന്‍ വിയര്‍പ്പൂറ്റി  നീ  വളര്‍ത്തിയ ബീജങ്ങള്‍

വളര്‍ന്നിന്നിതാ നിനക്കായ്‌ ശവമഞ്ചം പണിയുന്നു..

അടരാടി നേടിയതൊക്കെയും മിഥ്യയെന്നറികെ

മൂകമായ് തേങ്ങുന്നു അശ്വമേധിയാം രഘുരാമന്‍ .....  

       _Jithu_        
      Abudhabi