പതിയേ തഴുകവെ ഇളകി ചിരിയ്ക്കുന്ന
ആലിലചാര്ത്തതിലാണെന്റെ പ്രണയം
വെയിലേറ്റു വാടുന്ന മലരേ നിന്നോപ്പം
ഉരുകുന്ന പ്രാലേയമാണെന്റെ പ്രണയം
മുകിലിന് കവിളില് മഴവില്ലു ചാര്ത്തും
മിഹിരന്റെ മുത്തമാണിന്നുമെന് പ്രണയം
പൗര്ണമിരാവില് കരയോടു കൊഞ്ചും
അലയുടെ കൈകളില് പകരുന്നു പ്രണയം
മഴക്കാറൊന്നു കണ്ടപ്പോള് ഒളി-കണ്ണിട്ടു
നോക്കിയ പടിഞ്ഞാറന് കാറ്റിലെന് പ്രണയം
വര്ണ്ണചിറകടിച്ചരികില് പറന്നെത്തും
ചിത്രപതംഗത്തിനേകുവാനകതാരില്
കുസുമമേ, കാത്തു നീ,വെച്ചൊരു മധുരിയ്ക്കും
തേന്കണമതിലാകുന്നെന് പ്രണയം
നീയൊഴുകും വഴിയില്,നിലാമഴയില് ത്രിസന്ധ്യ
യില്,താരകള് വര്ണ്ണങ്ങള് വാനിലൊരുക്കി
പുത്തന് പുടവയുപഹാരമേകുവാന് - മറഞ്ഞു
നില്ക്കുമൊരു ഇരുള് മാത്രമാണിന്നും പ്രണയം
ശതകോടി ലതകള് കൂടൊരുക്കി കാത്താലും-നിന്
ശിഖിരമണയുമൊരു ദേശാടനകിളിയാകുന്നു പ്രണയം
ജിത്തു
വെന്മേനാട്
കോടിജന്മങ്ങളായ്
ReplyDeleteനിന്നെ കാത്തു നിൽക്കുന്നു ഞാൻ..
എന്റെ രാധേ നീ വരൂ,
താനേ പൂക്കും വനമലരായ്...
പ്രണയം കൊണ്ടെഴുതിയ കവിത. ഇഷ്ടപ്പെട്ടു.
ശുഭാശംസകൾ......
നന്ദി സൌഗന്ധിക............... <3
Deleteശ്ശോ! പ്രണയം ;)
ReplyDeleteനന്ദി ചെറുതേ.. :) ............... <3
ReplyDeleteആശംസകൾ...
ReplyDeleteനന്ദി ശ്രീ ഉണ്ണി കൃഷ്ണന് സര് ..
Delete